خطرات شغلی زیادی برای پرستاران وجود دارد، از مواد ضدعفونی کننده گرفته تا مشکلات ناشی از پرخاشگری بیماران. در این مقاله به معرفی ریسک ها و روش های کاهش تاثیر آن ها پرداخته ایم.هر شغلی خطرات خود را دارد، از جمله وضعیت یک پرستار. همه اینها نشان می دهد که پرستار تا چه اندازه در حرفه پرستاری در معرض خطرات اجتناب ناپذیر این شغل قرار دارد و تا چه حد می بایست سیستم درمانی به فکر کاهش این خطرات باشد. در ادامه با ما همراه باشید تا با هم مهم ترین خطرات شغل پرستاری را مرور نمائیم.
اگر می خواهید با مطالعه سوالات استخدامی پرستاری به آزمون این رشته رفته و در این شغل مشغول به کار شوید بد نیست ابتدا با مهم ترین خطرات شغل پرستاری نیز آشنا شوید.
پرستاران در ساعات کاری خود با خطرات جسمی و روانی زیادی مواجه هستند. این موارد عبارتند از عفونت، سموم، ضربه، استرس، شیفت کاری خسته کننده و طولانی، آسیب های مختلف کمر، قرار گرفتن در معرض تشعشعات و حتی خشونت توسط بیماران و همراهان آنها. بررسی این عوامل و یافتن راه حلی برای کاهش خطرات پرستاری ضروری است. در این مقاله به معرفی رایج ترین خطراتی می پردازیم که کادر پزشکی را تهدید می کند.
خطر عفونت در بیمارستان ها و سایر مراکز درمانی مانند کلینیک ها، مراکز جراحی سرپایی، خانه های سالمندان، مراکز دیالیز، مراکز بهداشتی و درمانی و مراکز درمانی زندان وجود دارد. بیمارستان ها شامل بخش های پرخطر، بخش اطفال، بخش عفونی، بخش اورژانس و بخش مراقبت های ویژه است. به عنوان مثال، هپاتیت B یکی از شایع ترین بیماری های عفونی مرتبط با پرستاری است. اگرچه ویروس در خون وجود دارد، اما ممکن است در بزاق، مدفوع و منی بیماران نیز وجود داشته باشد. این ویروس می تواند از طریق یک سوزن آلوده یا زخم در دست پرستار در تماس با بزاق و سایر غشاهای مخاطی منتقل شود.
در بسیاری از موارد، پرستاران ممکن است در معرض بیماری‌های عفونی مختلفی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، آنفولانزا و آخرین بلای انسانی یعنی بیماری عروق کرونر قلب قرار بگیرند. برای جلوگیری از شیوع عفونت، رعایت اصول ایمنی، درمان منظم کارکنان و دفع صحیح و جمع آوری سوزن های آلوده ضروری است.
بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های عفونی در پرستاران، رعایت نکات بهداشتی و بهداشتی و استفاده از روش های مناسب شستشو و ضدعفونی تجهیزات و دست های پزشکی است.شستن مرتب دست ها برای کاهش عفونت و البته استفاده از کرم های مرطوب کننده برای جلوگیری از خشکی پوست ضروری است. با این حال، بسیاری از پرستاران از آسیب های ناشی از مواد ضدعفونی کننده مصون نیستند. استفاده از مواد ضدعفونی کننده غیر سمی مانند نانو نقره که به پوست آسیبی نمی رساند و در عین حال خاصیت ضد میکروبی قوی دارند می تواند کمک شایانی به حفظ سلامت پرستاران کند.
داروهای سیتوتوکسیک برای پرستارانی که با آنها کار می کنند خطرناک است. این مواد در موارد خفیف باعث تحریک پوست، چشم و واکنش های آلرژیک می شوند و در موارد حاد باعث جهش های ژنتیکی و سرطان می شوند.
اکسید اتیلن در بیمارستان ها برای استریل کردن وسایل پزشکی و مواد حساس به حرارت استفاده می شود و ممکن است در مراکز جراحی و بخش های مراقبت از بیمار در دسترس باشد. مطالعات نشان داده است که این ماده دارای خواص سرطان زایی، جهش زایی و تراتوژن نیز می باشد.
خطر اختلالات کلیوی (متوکسی فلوران) و اختلالات کبدی (هالوتان) در صورتی که پرستاران اتاق عمل برای مدت طولانی در معرض گازهای بیهوشی قرار گیرند، افزایش می یابد. این بیماری ها باعث ایجاد مشکلاتی مانند سقط جنین و ناتوانی های مادرزادی در پرستاران باردار می شود.
پرستاران شاغل در واحدهای دیالیز کلیه در معرض فرمالدئید هستند. فرمالدئید باعث درماتیت و آلرژی، سوزش چشم و آسم می شود.
پرستاران هر بار ساعت‌های طولانی روی پای خود می‌مانند، به این معنی که استرس فیزیکی یکی از مهم‌ترین خطراتی است که پرستاران را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بلند کردن و حمل و نقل بیماران، بیماران فوق العاده چاق، نیز خطرناک است و شایع ترین علت آسیب کمر در بین کارکنان مراقبت های بهداشتی است. پرستاران و کادر پزشکی زیادی برای بلند کردن بیماران، انتقال بیماران مسن به تخت یا تجهیزات مورد نیاز هستند. داروی سنگین حمل کنید. به همین دلیل احتمال بروز کمردرد در آنها بیشتر است. البته میزان کمردرد و آسیب نخاعی در پرستاران و پرستاران بیشتر است.
بیمارستان ها باید مجهز به تجهیزات مکانیکی برای جابجایی و بلند کردن بیماران باشند تا آسیب های فیزیکی به پرستاران کاهش یابد. به پرستاران کمک می کند تا با کمترین فشار فیزیکی، بیماران را حرکت دهند و بلند کنند. این ابزارها صدمات پرستاران را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند.
پوشیدن کفش های طبی مناسب برای راه رفتن و ایستادن در محل کار و رعایت اصول ارگونومیک برای انجام کار در یک وضعیت خاص مانند قرار دادن دست ها بالای شانه ها یا انجام کارهای تکراری نیز می تواند به کاهش آسیب های بدنی پرستاران کمک کند.
پرستارانی که با بیماران مزمن سر و کار دارند و کسانی که در بخش مراقبت های ویژه، اورژانس، اتاق سوختگی یا اتاق عمل کار می کنند، در معرض خطر بیماری عصبی و استرس هستند. علائم اولیه شامل از دست دادن اشتها، سردردهای میگرنی، بی ثباتی عاطفی و اختلالات خواب است.
عوامل محیطی مختلف بر استرس پرستاران، تقاضای بیماران، کار بیش از حد، کمبود نیروی انسانی و شیفت کاری سنگین، فشار مراقبین و مرگ بیماران تأثیر می گذارد. گاهی اوقات این مشکلات منجر به افزایش مصرف سیگار، الکل و مواد مخدر می شود و رفتار پرستاران را تحت تاثیر قرار می دهد.
آموزش کافی و ارتباط با پرستاران و کارکنان می تواند به کاهش استرس آنها در حین کار روزانه کمک کند. اینها شامل جلسات منظم برای به اشتراک گذاشتن احساسات و ایده ها، آموزش مدیریت استرس و تمرینات تمدد اعصاب است. داشتن یک برنامه منظم بدون استرس کاری، داشتن نیروی کار کافی در بیمارستان نیز به کارکنان کمک می کند تا از استرس کاری دوری کنند.
پرستاران در مراکز درمانی انواع مختلفی از خشونت را به نمایش می گذارند، از بیمارانی که مشکلات عصبی و روانی دارند تا “همراهان” بیماران که گاه پرستاران و پزشکان را مسئول نارسایی های بیماران خود می دانند. گاهی اوقات بیماران به دلیل اختلالات روانی، واکنش های دارویی، عدم تعادل الکترولیت ها پرخاشگر می شوند و حرکاتی را انجام می دهند که باعث آسیب رساندن به اطرافیان به ویژه پرستاران می شود.
معمولاً پرستاران جوان و کمک پرستاری که آموزش زیادی برای کنترل خشم دیگران ندیده اند در معرض این خشونت قرار می گیرند. که در برخی موارد خسارات جبران ناپذیری را به دنبال دارد.
پرستاران شاغل در رادیوگرافی یا جراحی با مشکلات متعددی از قرار گرفتن در معرض اشعه های مختلف مواجه خواهند شد. افزایش سقط جنین، مرده‌زایی، سرطان‌هایی مانند لوسمی میلوژن، سرطان استخوان و پوست از جمله مشکلات شایع ناشی از قرار گرفتن در معرض این اشعه‌ها هستند.
خطرات شغلی متعددی در حرفه پرستاری وجود دارد، از خطرات مواد ضدعفونی کننده گرفته تا مشکلات ناشی از پرخاشگری بیماران. همه اینها نگرانی هایی را برای پرستاران ایجاد می کند. شناخت این مشکلات و یافتن راه حل های منطقی برای آنها، محیط کار پرستاران را ایمن تر می کند.
